“Ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι
βρεθήκανε ξαφνικά έξω από την προγονική τους γη. Παράτησαν σκοτωμένα παιδιά και
γονιούς άταφους. Παράτησαν περιουσίες, τον καρπό στα δέντρα, το φαΐ στη φουφού,
τη σοδειά στην αποθήκη, το κομπόδεμα στο συρτάρι, τα πορτρέτα των προγόνων
στους τοίχους. Και βάλθηκαν να τρέχουν, να φεύγουν κυνηγημένοι απ’ τη φωτιά του
πολέμου. Και λογίζονταν τυχεροί που αντάλλαξαν το έχει τους, τη χώρα τους, το
παρελθόν τους με μια στάλα σιγουριά... Άρπαξαν βάρκες, καΐκια, σχεδίες, βαπόρια
και πέρασαν τη θάλασσα σ’ έναν ομαδικό, φοβερό ξενιτεμό. Κοιμήθηκαν αποβραδίς
νοικοκυραίοι στον τόπο τους και ξύπνησαν φυγάδες, θαλασσοπόροι, άστεγοι,
άποροι, αλήτες και ζητιάνοι στα λιμάνια του Πειραιά, της Σαλονίκης, της
Καβάλας, του Βόλου, της Πάτρας." Διδώ Σωτηρίου
Μέσα στις φλόγες- 1922
Συναδέλφισσες συνάδελφοι, αγαπητοί γονείς
Εδώ και μήνες ο
σύλλογός μας, όπως και στο παρελθόν, δείχνει την αλληλεγγύη του στους προσφυγες
και τα παιδια τους. Οι εκπαιδευτικοί των
σχολείων του συλλόγου μας δίνουν μαθήματα αλληλεγγύης και αγάπης στα παιδιά
μεταναστών και προσφύγων με την προσφορά τους σε υλική μορφή όσο και με δημιουργική
απασχόληση σε χώρους υποδοχής και εγκατάστασης. Με όλες τις μορφές αγκαλιάζουμε τα παιδιά που έχουν
βιώσει τον πόνο, τον πόλεμο, τον κίνδυνο, την αγωνία, τη φτώχεια, τη μοναξιά,
την απόγνωση, τον εξευτελισμό. Σ΄ αυτήν την προσπάθεια συναντηθήκαμε με γονείς και μαθητές/τριες που γύρισαν την
πλάτη στις όποιες μικροπρεπείς, φοβικές κι επικίνδυνες φωνές ρατσισμού, ξενοφοβίας, απομονωτισμού.
Τα παιδιά αυτά, τόσο βάσει των
μορφωτικών αναγκών τους, όσο και των διεθνών συνθηκών χρειάζεται να φοιτήσουν στα σχολεία, όπως
ακριβώς δικαιούται κάθε παιδί. Με θεμελιώδεις αρχές αυτές της ένταξης, της
συνεκπαίδευσης και της διαπολιτισμικότητας.
Απαιτείται
ιδιαίτερη φροντίδα και μέριμνα, εφόσον έχουν στερηθεί την εκπαίδευση για μεγάλο
χρονικό διάστημα και είναι επιβαρυμένα
με ιδιαίτερα τραυματικά βιώματα.
Η προστασία των μορφωτικών τους δικαιωμάτων συνάδει με την
αποφυγή της περιθωριοποίησης τους, και θέτει εκ νέου το αίτημα για την πλήρη
και ουσιαστική ένταξη τους στα δημόσια σχολεία, σε περιβάλλον δεμένο με τη γειτονιά και την
ευρύτερη κοινωνία. Αίτημα που γίνεται
ακόμα πιο απαιτητικό, λόγω
της έλλειψης πόρων του εκπαιδευτικού
συστήματος, της υποστελέχωσης σε
εκπαιδευτικό κι υποστηρικτικό ειδικευμένο προσωπικό και της παρακολούθησης
μαθημάτων των παιδιών αυτών σε διαφορετικές ώρες, από τα υπόλοιπα.
Συναδέλφισσες
συνάδελφοι, αγαπητοί γονείς
Όσο περισσότερο αγκαλιάζουμε τα παιδιά προσφύγων στα σχολεία
και στην κοινωνία μας, τόσο περισσότερο ενδυναμώνουμε το εκπκο σύστημα, αλλά
και την ευρύτερη κοινωνία στο σεβασμό
των ιδιαίτερων πολιτισμικών, γλωσσικών και επικοινωνιακών ανάγκων του
κάθε μαθητή/τριας μας, δημιουργώντας σχέσεις αλληλοσεβασμού, κατανόησης, πολυπολιτισμού.
Τα
σχολεία μας ανοιχτές αγκαλιές αλληλεγγύης
για όλα τα παιδιά του τόπου μας ντόπιων, προσφύγων, μεταναστών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου