Σήμερα, στην 1η Μάη του 2015, που
κατακτήσεις και δικαιώματα ενός αιώνα ξεθεμελιώνονται, η συλλογική μνήμη
επιστρέφει στην ματωμένη πρωτομαγιά του 1886 και στους αγώνες για το 8ωρο και
τα εργατικά δικαιώματα και αναλογίζεται ότι τα ξαναμπαίνουν και σήμερα τα αιτήματα
για αξιοπρεπείς αμοιβές – αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, ριζική
μείωση των ωρών εργασίας, μόνιμη και σταθερή δουλειά, επίδομα ανεργίας χωρίς
προϋποθέσεις, Συλλογικές Συμβάσεις και ελεύθερο συνδικαλισμό αλλά και το
συλλογικό όραμα για την χειραφέτηση και την απελευθέρωση του κόσμου της
εργασίας.
Σήμερα που ζούμε την βαθιά συστημική κρίση το κεφάλαιο για να την ξεπεράσει και να επιβιώσει προχωρά σε ακόμα πιο σκληρή αφαίμαξη της εργασίας και της ζωής μας, φορτώνει όλα τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους ενώ η ανάπτυξή που διακηρύσσεται και προωθείται προϋποθέτει την κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων, την απαξίωση της εργασίας, την αναβίωση εργαζόμενων – ανέργων σύγχρονων σκλάβων και τη δημιουργία ενός τεράστιου κοινωνικού περιθωρίου εκατομμυρίων ανέργων και επέκτασης της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Η πρωτομαγιά βρίσκει το εργατικό κίνημα αντιμέτωπο με την 5χρονη λεηλασία σε όλο το φάσμα των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων ως αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων που μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ επέβαλαν τα Μνημόνια.
Στο όνομα της αποπληρωμής του Χρέους, που δεν δημιούργησε ούτε καρπώθηκε ο λαός, η ΕΕ συνεχίζει τους απροκάλυπτους εκβιασμούς που θέλουν να επαναφέρουν τα εργατικά δικαιώματα στην εποχή του Σικάγο. Η συμφωνία της νέας κυβέρνησης με την ΕΕ, στις 20 Φλεβάρη και η αναγνώριση της “πλήρους” εξυπηρέτησης του Χρέους σπρώχνει τη χώρα και το λαό μας πιο βαθιά στα ίδια αδιέξοδο και δεν οδηγεί στη βελτίωση της ζωής του λαού.
Σήμερα που ζούμε την βαθιά συστημική κρίση το κεφάλαιο για να την ξεπεράσει και να επιβιώσει προχωρά σε ακόμα πιο σκληρή αφαίμαξη της εργασίας και της ζωής μας, φορτώνει όλα τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους ενώ η ανάπτυξή που διακηρύσσεται και προωθείται προϋποθέτει την κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων, την απαξίωση της εργασίας, την αναβίωση εργαζόμενων – ανέργων σύγχρονων σκλάβων και τη δημιουργία ενός τεράστιου κοινωνικού περιθωρίου εκατομμυρίων ανέργων και επέκτασης της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Η πρωτομαγιά βρίσκει το εργατικό κίνημα αντιμέτωπο με την 5χρονη λεηλασία σε όλο το φάσμα των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων ως αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων που μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ επέβαλαν τα Μνημόνια.
Στο όνομα της αποπληρωμής του Χρέους, που δεν δημιούργησε ούτε καρπώθηκε ο λαός, η ΕΕ συνεχίζει τους απροκάλυπτους εκβιασμούς που θέλουν να επαναφέρουν τα εργατικά δικαιώματα στην εποχή του Σικάγο. Η συμφωνία της νέας κυβέρνησης με την ΕΕ, στις 20 Φλεβάρη και η αναγνώριση της “πλήρους” εξυπηρέτησης του Χρέους σπρώχνει τη χώρα και το λαό μας πιο βαθιά στα ίδια αδιέξοδο και δεν οδηγεί στη βελτίωση της ζωής του λαού.
Υπάρχει άλλος δρόμος για την
κοινωνία, τους εργαζόμενους, τη νεολαία
Η φετινή πρωτομαγιά, πρέπει να βρει τον κόσμο της εργασίας
στους δρόμους του αγώνα και της αναζήτησης ενός νέου εργατικού Σικάγο,
αντίστοιχου με τις τρομακτικές δυνατότητες της εποχής μας, αρκεί η κοινωνία να
απαλλαγεί από την ληστεία του Χρέους, τα ασταμάτητα προγράμματα – Μνημόνια και
τα δεσμά της εκμετάλλευσης του ανθρώπου για την κερδοφορία των «αγορών» και του
κεφαλαίου.
Απέναντι στο δίλημμα υποταγή
ή σύγκρουση, οι εργαζόμενοι να στείλουμε μήνυμα ανυπακοής και αποφασιστικού
αγώνα για την ανατροπή της επίθεσης και τη νικηφόρα έκβαση αυτού του αγώνα.