Ψήφισμα για απεργούς πείνας στην Τουρκία
Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος και την εξαγγελία
εφαρμογής της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, κατά την διάρκεια έξι μηνών,
προφυλακίσθηκαν 41.326 άτομα και 121 δημοσιογράφοι, απολύθηκαν πάνω από 100.000
δημόσιοι υπάλληλοι, έκλεισαν 155 μέσα ενημέρωσης. Βομβαρδίστηκαν και συνεχίζουν
να βομβαρδίζονται οι περιοχές του Κουρδιστάν.
Στις 7 Νοέμβρη 2016 δολοφονήθηκαν 11 αντάρτες του
DHKC (Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο) κατά τη διάρκεια βομβαρδισμών
όλης της περιοχής, και έγινε χρήση χημικών. Ως σήμερα δεν έχουν παραδώσει τις
σορούς των ανταρτών στους γονείς τους. Γι’ αυτό ένας 70χρονος πατέρας ξεκίνησε
αγώνα για το ανθρώπινο δικαίωμά του να ενταφιάσει τη σορό του παιδιού του. Τον
προσήγαγαν κατ΄ επανάληψη και συνεχώς τον απειλούν. Παρ’ όλες τις προσπάθειές
του δεν τα κατάφερε, γι’ αυτό ξεκίνησε στις 23 Φλεβάρη 2017 απεργία πείνας.
Σήμερα, μετά από πάνω από 80 ημέρες, συνεχίζει τον αγώνα του, ανακοινώνοντας
ότι «όποιο κι αν είναι το κόστος, θα συνεχίσω. Θέλω να έχει ο γιος μου ένα τάφο
που να μπορώ να επισκέπτομαι. Ακόμα και αν έχει μείνει μόνο ένα κόκκαλο, το
θέλω.» Στην πορεία της απεργίας πείνας ταυτοποιήθηκαν οι σοροί δύο ανταρτών κι
ήταν αποτέλεσμα αυτού του αγώνα.
Η NURİYE GÜLMEN, καθηγήτρια Πανεπιστημίου είναι η
πρώτη που αντιστάθηκε στην Άγκυρα κατά των απολύσεων. Τις πρώτες μέρες
προέβαιναν σε συλλήψεις της καθημερινά, αλλά εκείνη συνέχιζε την αντίστασή της
με τα αιτήματα: «Θέλουμε να επιστρέψουμε πίσω. Όχι στα μέτρα έκτακτης ανάγκης».
Με την αποφασιστικότητα και την αγωνιστικότητά της κατάφερε να απλωθεί η φωνή
της σε όλη την χώρα. Πέρασαν έξι μήνες από τότε. Τώρα η NURİYE GÜLMEN και ο
δάσκαλος SEMİH ÖZAKÇA συνεχίζουν την απεργία πείνας που είχαν ξεκινήσει στις 11
Μαρτίου. Ήδη διανύουν πάνω από 70 μέρες απεργίας πείνας και έχουν γίνει σύμβολα
της αντίστασης των απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων κατά της κατάστασης έκτακτης
ανάγκης. Επίσης, μετά απ’ αυτούς, ξεκίνησαν την αντίστασή τους και οι δημόσιοι
υπάλληλοι σε Κωνσταντινούπολη, Μαλάτια, Αϊδίνιο, Αλικαρνασσό και Ντούζκε
παίρνοντας δύναμη απ’ την αντίσταση της Άγκυρας. Τώρα στηρίζουν τον αγώνα τους
απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, φοιτητές, εργάτες, καλλιτέχνες, διανοούμενοι,
βουλευτές…
Το βασικό στοιχείο της αντίστασης αυτής, που
ξεκίνησε σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης και τρομοκρατίας, είναι η
αποφασιστικότητα, παρόλο που συνεχίζονταν οι απειλές, οι συνεχείς προσαγωγές
και οι πιθανότητες προφυλάκισης ήταν πολύ μεγάλες. Στην αρχή δεν ήταν πολλοί,
αλλά με το θάρρος τους δυνάμωσαν και την αγωνιστικότητα των υπολοίπων. Αυτοί
που αντιστέκονται είναι επίσης μέλη της KESK (Συνομοσπονδία των Συνδικάτων
Δημοσίων Υπαλλήλων), που αν και έχει πάνω από 200.000 μέλη, δεν επέλεξε το
δρόμο του αγώνα. Σε όσους έθεταν αυτά τα θέματα σε συζήτηση υπεδείκνυε τον
δρόμο της απραξίας, ως τη μοναδική επιλογή για τις ανυπέρβλητες, κατά την άποψή
της, καταστάσεις, υποδαυλίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το φόβο τους. Αλλά και
στην πόλη Μαλάτια οι δημόσιοι υπάλληλοι, μέσα σε 93 μέρες, προσήχθησαν 87 φορές.
Χωρίς θυσίες τίποτα δεν γίνεται. Μετά απ’ όλες αυτές
τις αντιστάσεις, έσπασε και το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας. Θα οργανωθούμε
στις λαϊκές, εργατικές, φοιτητικές, καλλιτεχνικές κλπ συνελεύσεις και θα
δυναμώσουμε τον αγώνα.
ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ, ΘΑ
ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ
ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ!
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ
ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ!
ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΦΑΣΙΣΜΟΣ, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ!
ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου