Ν. Πλουμπίδης

 

http://spe-ploumpidis.blogspot.com/      αρ. πρωτ.  981                 30/8/2023

 

Μαχητική, αγωνιστική απάντηση ενάντια στο νομοσχέδιο- όλεθρο

που δυναμώνει την ομηρία και τη σύγχρονη σκλαβιά!

 

Δόθηκε στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα εργασιακά. Πρόκειται για ένα νέο αντεργατικό τερατούργημα που στόχο έχει να γιγαντώσει την ευελιξία και να εντατικοποιήσει την εργασιακή εκμετάλλευση των εργαζομένων. Θεσμοθετεί την πολλαπλή απασχόληση, την κατάργηση του πενθήμερου, την κατάργηση του διαλείμματος στη δουλειά και νέες μορφές συμβάσεων ευέλικτης και μερικής απασχόλησης, φέρνοντας νέο χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα κατά παραγγελία των επιχειρηματικών ομίλων που νόμιμα πλέον, θα μπορούν να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους με πληθώρα αντεργατικών επιλογών.

Το νομοσχέδιο αφορά και τα σωματεία του δημοσίου όσον αφορά το ζήτημα της απεργίας, που ήδη έχουμε πλούσια πείρα για το πώς βγαίνουν παράνομες οι απεργίες ενάντια σε κομβικούς νόμους της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής (αξιολόγηση κλπ). Ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ζητήματα που αφορούν τα εργασιακά δικαιώματα εμφανίζονται σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ιδιαίτερα αυτά των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.

Το νομοσχέδιο με τον προκλητικό τίτλο «για τους διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην ΕΕ»είναι η νομιμοποίηση της ακόμα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης των εργαζομένων που οι ίδιες οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, και του ΣΥΡΙΖΑ έθρεψαν. Έρχεται να προστεθεί στις δεκάδες μορφές ευέλικτης απασχόλησης που υπάρχουν ήδη και έχουν ως αποτέλεσμα οι 2 στις 3 προσλήψεις κάθε έτος να είναι ευέλικτες, να έχουμε πάνω από 6.000 απολύσεις εργαζομένων καθημερινά! Συμπληρώνει τις αντιδραστικές διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με στόχο την πλήρη κατάργηση του 8ωρου – 5νθήμερου –  40ωρου.

Σήμερα την ένταση της εκμετάλλευσης την αναφέρουν ως «πραγματική ζωή» για να της δώσουν νομιμοποίηση και πλευρές δήθεν ελέγχου. Ισχυρίζονται ότι ο σταθερός ημερήσιος χρόνος δουλειάς και ο αξιοπρεπής μισθός είναι «παρωχημένη κατάσταση», εμπόδιο στην ανάπτυξη των ιερών καπιταλιστικών κερδών που οι εργαζόμενοι πρέπει να θυσιάζουν τα δικαιώματά τους.

Κανένας συμβιβασμός με τον εργατικό Μεσαίωνα και τη σύγχρονη σκλαβιά!

Η κυβέρνηση νομοθετεί το δικαίωμα στους εργοδότες να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους με 13ωρες δουλειάς την ημέρα, 78 ώρες δουλειάς την εβδομάδα, σε πάνω από έναν εργοδότη.

Ομολογεί έτσι ότι με 800€ το μήνα μέσο μισθό και την ακρίβεια να «τσακίζει κόκαλα», για να ζήσει μια εργατική οικογένεια που έχει παιδιά, πρέπει οι δυο ενήλικοι γονείς να δουλεύουν 26 ώρες το 24ωρο! Αυτή είναι η πρόοδος τους;

·                  Είναι πρόοδος και εξέλιξη η εργασία 13 ώρες τη μέρα, 150 χρόνια περίπου μετά την καθιέρωση του 8ώρου;

·                  Είναι πρόοδος ο εργαζόμενος να δίνει 5 επιπλέον ώρες από τη ζωή του στα αφεντικά, 5 επιπλέον ώρες από την ξεκούραση του, από την ψυχαγωγία του, από την ενασχόληση με την οικογένεια του;

·                  Είναι συναινετική και με ελεύθερη βούληση η «επιλογή» της 13ωρης εργασίας από τον εργαζόμενο όταν ο μισθός του τελειώνει το πρώτο δεκαήμερο κάθε μήνα;

Όταν ξεχειλώνουν τα όρια του ημερήσιου χρόνου εργασίας δηλαδή ο απαραίτητος χρόνος που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να είναι παραγωγικός, να συμμετέχει στην κοινωνική ζωή, να έχει δραστηριότητες και να ξεκουράζεται, καμία μελλοντική διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε 6μηνη ή ετήσια βάση δε μπορεί να καλύψει και να ισοφαρίσει τις ανθρώπινες αντοχές που δαπανούνται σε ένα 24ωρο!

Η κυβέρνηση θέλει να κάμψει κάθε εργατική αντίσταση, να επιβάλει με το ζόρι τον αντεργατικό μεσαίωνα. Για παράδειγμα είναι φανερό ότι προσπαθεί να φέρει με νόμο ότι κατάργησαν οι εργάτες της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά με τους αγώνες τους και την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης, τις κόντρα βάρδιες, τα εξαντλητικά ωράρια και τις ειδοποιήσεις για δουλειά με sms, που είχαν ως τότε τραγικές συνέπειες για τους λιμενεργάτες, σωματική και ψυχική εξάντληση, ομηρία από τους εργοδότες, πολλούς νεκρούς και δεκάδες σακατεμένους.

Με δεδομένο μάλιστα ότι με το νόμο Χατζηδάκη το διάλειμμα δεν περιλαμβάνεται στο ωράριο εργασίας, η πρόβλεψη για 13ώρες δουλειάς σημαίνει και την ουσιαστική κατάργηση του, ενώ στο νομοσχέδιο δε γίνεται και καμία αναφορά στην ώρα που θα μεσολαβεί για τον εργαζόμενο που θα πηγαίνει από τη μια δουλειά στην άλλη, άρα ανοίγει ο δρόμος για την πλήρη εξάντληση.

Εξαπλώνεται η ευελιξία και η ζωή λάστιχο

Δεύτερη αντιδραστική ρύθμιση που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο είναι η προώθηση νέων ευέλικτων μορφών εργασίας σε βάρος των εργαζομένων με σταθερή δουλειά και δικαιώματα που θα δουν τις σχέσεις εργασίας τους να απειλούνται ακόμα και να χάνονται. Η έμμεση παράταση του εργάσιμου βίου ως τα 74 χρόνια μέσω αρχικά των προγραμμάτων της ΔΥΠΑ σε ένα νομοσχέδιο που ήρθε κατακαλόκαιρο συμπληρώνεται με τις εργασιακές σχέσεις των «zero hour contracts», των «συμβάσεων κατά παραγγελία» που μετατρέπουν τον εργαζόμενο σε μία ευέλικτη μηχανή παραγωγής εργασίας χωρίς δικαιώματα.

Το νομοσχέδιο αφού εισάγει αυτές τις άθλιες εργασιακές σχέσεις, θέτει ως μοναδική εξασφάλιση του εργαζομένου την «έγκαιρη» ενημέρωση του από τον εργοδότη για τη διάρκεια της εργασίας, τον τόπο εργασίας και την αμοιβή. Το μόνο που εξασφαλίζεται δηλαδή είναι το μεροκάματο του εργαζόμενου για όσες ώρες θα κληθεί να εργαστεί. «Καλώς ήρθαμε στον Μεσαίωνα»!

Ο εργαζόμενος είναι όμηρος σε μία νέα εργασιακή σχέση καθώς δεν ξέρει αν και πότε θα έχει δουλειά, αν, πότε και πόσο θα έχει ελεύθερο χρόνο. Και φυσικά σε αυτές τις εργασιακές σχέσεις κάθε άλλο δικαίωμα γράφεται στο χιόνι. H εμπειρία από αυτές τις εργασιακές σχέσεις- γαλέρα σε όσες χώρες της Ευρώπης έχουν εφαρμοστεί δείχνουν πως οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται μέσα από δουλεμπορικά γραφεία με την αμοιβή τους είναι ευθέως ανάλογη με τις ώρες που απασχολούνται χωρίς να δικαιούνται και να κατοχυρώνουν δικαίωμα σε οποιαδήποτε μορφή άδειας, ούτε καν αναρρωτική, στις Κυριακές, στη νυχτερινή εργασία, στην προϋπηρεσία.

Θα κατανοήσουμε καλύτερα τις νέες συνθήκες ομηρίας αν φέρουμε στο μυαλό μας το πώς αξιοποιείται ήδη η ευελιξία σε μία σειρά κλάδους όπου μπορούμε να βρούμε δεκάδες παραδείγματα. Πχ μία εργολαβική καθαρίστρια που ψάχνει σήμερα να βρει εργατοώρες για συμπληρώσει το εισόδημα της θα είναι ακόμα πιο ευέλικτη σε δικαιώματα σε ένα καθεστώς που ο εργοδότης θα την καλεί από την προηγούμενη για να καθαρίσει ένα νοσοκομείο, στη συνέχεια ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, μετά ένα σταθμό τρένου κοκ και όλα αυτά μπροστά σε ένα ωράριο εργασίας που θεριεύει με βάση το 13ωρο.

Αντίστοιχα ένας εργαζόμενος στον επισιτισμό δε θα συμπιέζεται μόνο ανάμεσα στις ήδη υπάρχουσες απαράδεκτες συμβάσεις ευέλικτης εργασίας αλλά ο συνδυασμός τους μαζί με τις συμβάσεις των μηδενικών- ελαχίστων ωρών, θα τον μετατρέπουν σε εργαζόμενο μίας χρήσης που θα μεταπηδά από εργασία σε εργασία, χωρίς να κατοχυρώνει δικαίωμα και προϋπηρεσία.

Είναι φανερό ότι ρυθμίσεις τέτοιους είδους ευνοούν ακόμα περισσότερο τα ιδιωτικά δουλεμπορικά γραφεία ευρέσεως εργασίας και ενοικιαζόμενης εργασίας που θα στέλνουν τους εργαζόμενους κάτω από την απειλή της απόλυσης, ανεκπαίδευτους και χωρίς γνώση βασικών μέτρων υγείας και ασφάλειας, σε πολλές βαριές δουλειές ακόμα και μέσα στην ίδια ημέρα, πχ σε μια αποθήκη να κουβαλά, μετά σε μια επιχείρηση courier με μηχανάκι, μετά σε ένα εργοστάσιο ανακύκλωσης.

 

Χτύπημα στην 5μερη εργασία

Στο νομοσχέδιο τορπιλίζεται η πενθήμερη εργασία όχι μόνο σε επιχειρήσεις συνεχούς παραγωγής αλλά και σε όσες μπορούν να δουλεύουν 6 και 7επτά ημέρες την εβδομάδα με το σύστημα των βαρδιών. Μέχρι σήμερα αν λείπουν χέρια από αυτές τις επιχειρήσεις μπορούν να γίνουν προσλήψεις εργαζομένων από τη μεγάλη δεξαμενή των ανέργων. Αντί αυτού υλοποιείται μια πάγια επιδίωξη των βιομηχάνων, αντί για προσλήψεις να ξεζουμίζουν το ίδιο υπάρχων προσωπικό μέχρι τελικής πτώσεως. Το τραγικό παράδειγμα του νεκρού εργάτη της ΕΒΓΑ, που πέθανε πάνω στη μηχανή του εργοστασίου γιατί δούλευε 15 συνεχόμενα 12ώρα ή τα παραδείγματα των ναυτεργατών που αφήνουν την τελευταία τους πνοή στα πλοία της ακτοπλοΐας κάθε καλοκαίρι από την εντατικοποίηση της δουλειάς, το επιβεβαιώνουν. Έτσι η υψηλή ανεργία αξιοποιείται για να μην επανέρθουν οι τριετίες, δηλαδή ο συσσωρευμένος κόπος των εργαζομένων από την προϋπηρεσία τους, μέχρι αυτή να πέσει κάτω από 10%.

Ακόμα και από αυτή την μικρή αύξηση της 6^ης ημέρας – που με τίποτα δεν αντικαθιστά την φυσική φθορά των εργαζομένων – η κυβέρνηση αφήνει έξω τους εργαζόμενους στον τουρισμό – επισιτισμό, στη «βαριά βιομηχανία της χώρας», όπου οι μεγαλοξενοδόχοι και οι άλλοι επιχειρηματικοί όμιλοι του κλάδου έχουν εξασφαλίσει με τη σύμφωνη γνώμη των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, η 6^η ημέρα να είναι χωρίς καμία προσαύξηση.

Στο νομοσχέδιο σβήνει η υποχρέωση των επιχειρήσεων να καταχωρούν στο Πληροφοριακό Σύστημα τις αλλαγές ή την τροποποίηση του ωραρίου εργασίας ή της οργάνωσης του χρόνου εργασίας ή της υπερωριακής απασχόλησης πριν από την έναρξη πραγματοποίησής τους. Επίσης η διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα γίνεται απλά με εντολή του εργοδότη, κι όχι με “αίτημα” του εργαζόμενου όπως ίσχυε. Παράλληλα παραμένει σε ισχύ της μη αποζημίωσης σε περίπτωση που καταγγελθεί σύμβαση πριν τους 12 μήνες ενώ η διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα μπορεί να γίνεται πλέον με ατομική σύμβαση εργαζόμενου – εργοδότη.

Ποινικοποιούν το δικαίωμα στην απεργία!

Για να ολοκληρωθεί η εργασιακή ζούγκλα και για να πατήσει πιο γερά στα ποδάρια της η σύγχρονη σκλαβιά απαιτείται σιγή νεκροταφείου. Ως κερασάκι στην τούρτα, το νομοσχέδιο ποινικοποιεί την απεργία και τη συνδικαλιστική δράση, με την εισαγωγή βαρύτατου προστίμου και ποινής φυλάκισης, σε όσους ασκήσουν «ψυχολογική πίεση» ή εμποδίσουν τους απεργοσπάστες, να εισέλθουν στο χώρο δουλειάς.

Η προστασία της εργασίας δεν είναι η προστασία των απεργοσπαστικών μηχανισμών που χτυπούν άμεσα το δικαίωμα στην απεργία που τάχα η κυβέρνηση το προασπίζει. Προστασία της εργασίας σημαίνει μείωση του εργάσιμου χρόνου με αυξήσεις των μισθών, σταθερή και μόνιμη δουλειά, σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς δηλαδή ότι το νομοσχέδιο τσακίζει.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να καταστείλει, να χτυπήσει κάθε φωνή που αντιστέκεται στον αντεργατικό όλεθρο, στη δουλειά ως τα γεράματα, στη διαρκή ομηρία μέσω της ευελιξίας, στην κακοπληρωμένη εργασία.

Η επέκταση της ευελιξίας, το 13ωρο, η δουλειά ως τα 74 χρόνια, οι συμβάσεις μηδενικών ή ελάχιστων ωρών, η 6μερη εργασία είναι έμμεση ομολογία ότι τα χρήματα δεν επαρκούν, ότι το λαϊκό εισόδημα που λεηλατείται από την ακρίβεια που αυτές τις μέρες κορυφώνεται και από τους δεκάδες αντεργατικούς νόμους που τσάκισαν συλλογικές συμβάσεις και δικαιώματα, δε φτάνει για να καλύψει σήμερα τις βασικές, λαϊκές ανάγκες.

Λένε πως υπάρχει ελευθερία επιλογής και συναίνεση των εργαζομένων! Ελευθερία επιλογής όταν αρχίζουν να λείπουν ή να απουσιάζουν τα «βασικά» αγαθά, όταν δεν καλύπτονται οι βασικές ανάγκες, όταν ο μισθός που μπαίνει σε ένα λαϊκό σπίτι υπολείπεται των εξόδων, δεν είναι ελευθερία αλλά εξαναγκασμός! Δεν είναι παράδεισος η νομιμοποίηση της εκμετάλλευσης αλλά σύγχρονη σκλαβιά!

Αυτό δεν επιτρέπεται να το αποδεχτεί κανένας εργαζόμενος, κανένας νέος και νέα

Σύγχρονο δικαίωμα είναι να μπορεί κάθε εργαζόμενος να ζει με αξιοπρέπεια από τη δουλειά και το μισθό του. Να απολαμβάνει ο ίδιος και η οικογένεια του ότι μπορεί να του προσφέρει η άνοδος της επιστήμης και της παραγωγικότητας της εργασίας αλλά του το στερούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και το κράτος τους. Καμία ανοχή στη σύγχρονη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής σκλαβιάς. Δεν ζούμε για να δουλεύουμε, δουλεύουμε για να ζούμε και να απολαμβάνουμε όλα τα αγαθά της σκέψης και της εργασίας μας.

Καλούμε τους εργαζόμενους σε επιφυλακή για να δοθεί άμεση, αγωνιστική απάντηση στο νομοσχέδιο που περνάει αλυσίδες στη ζωή μας, για να εμποδίσουμε την κατάθεσή του στη Βουλή. Για να φέρουμε στο προσκήνιο την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών με σταθερή και μόνιμη εργασία, με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που να προβλέπουν αυξήσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα, με σύγχρονα δικαιώματα. Για να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος, για 7ωρο-5ήμερο-35ωρο με κατάργηση των συμβάσεων-ομηρίας. Για την προστασία και τη διεύρυνση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων. Για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος από τα χαράτσια και την ακρίβεια, για την προστασία της κατοικίας του λαού από τους πλειστηριασμούς.

Όλοι οι εργαζόμενοι να μάθουν την αλήθεια. Δεν θα περάσει η προπαγάνδα της κυβέρνησης και των εργοδοτών. Καλούμε όλα τα συνδικάτα να οργανώσουν τις συζητήσεις τους, με συνεδριάσεις Διοικητικών Συμβουλίων και Γενικών Συνελεύσεων, με πλατιές ενημερώσεις μέσα στους χώρους δουλειάς, με συσκέψεις σωματείων σε όλες τις μεγάλες πόλεις, για να προετοιμάσουμε την αγωνιστική απάντηση μας!

Να οργανωθεί η πάλη σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάθε κλάδο, στις γειτονιές, στις μεγάλες πόλεις, παντού! Να πάρει πίσω η κυβέρνηση αυτό το τερατούργημα!

Πρώτη αγωνιστική απάντηση με μαζική παράσταση διαμαρτυρίας των συνδικάτων, των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων και συνέντευξη τύπου των συνδικάτων, στις 1 Σεπτεμβρίου, στις 12μμ έξω από Υπουργείο Εργασίας!

Στηρίζουμε την μεγάλη εργατική διαδήλωση των συνδικάτων στη Θεσσαλονίκη, στις 9 Σεπτέμβρη στις 5.30μμ, στο πάρκο της ΧΑΝΘ.